Kayıt.

Kayıt günü birazcık ekşınlı geçti benim için. Sabah erken kalktım. Kahvaltı etmeye alışkın olmadığım için aylak aylak dolandım biraz. Bu arada benim bankaya gidip 10 lira yatırmam gerekiyor İETT kartları için. Biraz (!) geç öğrenmişim anlaşılan. Ben "Bankaya erken giderim ilk sırayı kaparım!" modundayım. 08:50'de bankanın önünde oldum, 9'da açılıyor banka. Bir de ne göreyim sırada 40 kişi var nereden baksan. Benimle aynı bölümü kazanmış bir arkadaş da orda, onun yanından kaynıyorum sıraya. (E daha yola çıkıcaz?)

29 numarayı aldım ben bankada. Arkadaşım da 27. Bekleme aşamasındayım. Bir türlü başlayamadı görevliler! Her şey bana ters gitmez umarım diye geçirdim içimden. Sonra ablam bankaya yanıma geldi ve görevlilere durumu açıkladı. Görevliler yaşlı müşterilerin olay çıkaracağını düşündükleri için kibarca reddettiler bu isteğimizi. Bize sıra gelmesine yaklaşık 10 dakika vardı sanırım. Gişelerden bir kadın yanımıza geldi. "Sizin aceleniz var duyduğum kadarıyla. Burada bekleyin yukarı çıkıp bir şeyler yapmaya çalışırım." dedi. Bekledik bir dakika kadar. Kadın "907 numara yanacak birazdan, sizin sıranız o." dedi. Teşekkür ettik görevliye. 10 dakika 10 dakikadır! Hemen 907 yandı ve yatırdık parayı.

Sonra yola çıktık. Babam çok iyi araba kullanır. Bir buçuk saatten kısa sürede gidebileceği yolu trafik dolayısıyla iki saatte aldık. İTÜ kampüsüne girdik, taksiyi uygun bir yere park ettik. Kampüste yemek yedik. Sonra yurtlara bakalım dedik. Kampüste bulmakta zorlandık en başka -garip bir şekilde-. İki yurda baktık. İki yurt da kayıt binasından çok uzaktı. İki yurt da birbirinden çok uzaktı. Yürürken ayakkabım yara yaptı ve yürümemi zorlaştıracak şekilde yara yaptı. (Reebok ulan bi de, yazıklar olsun.) Neyse çok umrunuzdaydı.

Kayıt binasının önüne döndüğümüzde iki buçuktu saat. Uzun kuyruğu görünce bize sıra gelmeyecek diye düşündüm. İşletme Fakültesinde okuyan öğrenciler olduğunu fark edince sıraya geçtim hemen. Ardımdan 2 kişi de hemen sıraya geçti. Biri tanıdık gibiydi. Sonra bana "Sen Burak'sın galiba" diyince Facebook'ta konuştuğum Berfu olduğundan emin oldum. Diğeriyle de tanıştık, Fatih'ti adı. İkisine de kanım ısındı. (Hatta Berfu Twitter'da görüp yazımı okur belki. Berfu slm. sdfgsdfg) Fatih'in bölüm birincisi olduğunu fark ettik konuşurken. Sıra ilerledi, kapıdan girdik derken bir de içeride sıra olduğunu gördüm. Bekledik, bekledik. Bölüm birincisinin dosyasını bulamadılar. (Koskoca İTÜ'sünüz ulan, bi dosyaya sahip çıkamadınız!) Bizden biraz fazla bekledi sanırım. -Ama çıkışta gördüm. Kaydı sorunsuzdu anlaşılan.- Kayıttan sonra da başka bir sıraya geçtik öğrenci belgesi için. Orada da bekledik bekledik. Sıra benden bir önceki arkadaşa geldi, ve ÇAT. Elektrikler gitti. Bilgisayar tekrar açıldı ÇAT. Elektrik yine gitti. Bu sefer bilgisayar gerçekten açıldı. ÇAT. Yazıcı bozuldu. Sonra bir daha denedik Ç- şaka şaka, bu sefer oldu işimiz. Alt kata gidip kur belirleme sınavına kaydoldum. Hazırlık atlama sınavına kaydetmeye çalışıyordu iki kişi herkesi. (BİR SENE MAÇKA'DA AYLAK AYLAK GEZMEK VARKEN NEDEN ATLAYAYIM HAZIRLIĞI?)

Sınava 45 dakika vardı. Biraz bekledim dışarıda ailemle. İşletme Mühendisliği Kulübü'nün standına gitmeyi akıl edemedim o sürede. Neyse, akşam buluşmaya gidecektim. Sınava girdim, İngilizce'me güvenirim ama tereddütte kaldığım çok soru oldu. Bakalım artık göreceğiz. Çıkışta İMK üyeleri ile standın önüne buluştuk ve Leman Kültür'e gittik diğer İşletme Müh. kazanan arkadaşlarla. Başta 7-8 kişiydik ama sonra 20 kişiye yaklaştı. Güzeldi ,erken kalkmak zorunda olmasam daha da güzel olurdu ama gruplaşma sezdim sanki. Belki ilk buluşma olduğu için herkes yanındakilerle konuştu. Ama gitmemekten iyidir yine! İlk birileri kalkacakken ben de onlarla birlikte kalktım çünkü daha Tekirdağ'a dönecektim. Bir arkadaş metroya kadar eşlik etti. Biliyordum ama emin olmam gerekiyordu. Osman Bey'e metroyla gidip Maçka kampüsüne kadar yürüdüm. Bizimkiler orada bekliyordu. Beklettiğim için biraz söylendiler ve Tekirdağ'a döndük.

İşte ben buraya yazayım da içimde kalmasın dedim. Kaç kere kayıt olucaz ki böyle? Umarım güzel geçer bu 5 sene.